Қазақстан Республикасында өндірістік кәсіпкерліктің дамуы

 

         Өндірістік кәсіпкерлік кәсіпорындарының 1000 тұрғынға шаққандағы саны өндірістік кәсіпкерліктің даму деңгейінің әлемдік тәжірибеде қабылданған көрсеткіші болып табылады. Өндірістік кәсіпкерліктің жұмыс істеп тұрған кәсіпорындарының, сондай-ақ шаруа қожалықтарының  өңірлер бөлінісінде Қазақстанның 1000 тұрғынға шаққандағы саны төмендегі кестеде берілген.

 

2-кесте    Өңірлер  бойынша өндірістік кәсіпкерлік кәсіпорындары мен шаруа      қожалықтарының 1000 тұрғынға шаққандағы саны

2004 жылдың 1 сәуіріне

	өндірістік  кәсіпкерлік кәсіпорындары 1000 тұрғынға  шаққанда		шаруа қожалықтары,ауылдық  жердің 1000 тұрғынына
	жұмыс істеп  тұрғандары	олардан белсенділері	тіркелгені	олардан жұмыс  істеп тұрғандары
Қазақстан Республикасы Ақмола Ақтөбе Алматы Атырау Шығыс Қазақстан Жамбыл Батыс Қазақстан Қарағады Қостанай Қызылорда Маңғыстау Павлодар Солтүстік Қазақстан Оңтүстік Қазақстан Астана қаласы Алматы қаласы	6,3 4,7 5,8 2,7 6,5 4,4 2,8 4,1 5,0 4,5 3,6 8,6 8,6 3,7 3,7 16,5 24,0	3,2 2,6 2,4 2,0 2,9 2,5 1,2 2,2 2,3 2,4 2,2 3,7 3,7 1,9 1,4 8,0 12,1	25,6 11,2 15,4 35,6 7,6 22,3 20,5 10,9 25,3 18,7 7,3 8,6 13,5 14,2 46,6 0,0 0,0	20,7 7,0 10,8 28,8 4,6 21,2 15,8 8,1 21,0 9,9 2,9 4,1 8,8 10,9 41,0 0,0 0,0

 

     

            Халықтың өндірістік кәсіпкерлік белсенділігі Алматы (1000 тұрғынға шаққанда 24 кәсіпорын) және Астана  (16,5 кәсіпорын) қалаларында, сондай-ақ Маңғыстау (8,6 кәсіпорын) және Павлодар  (6,9 кәсіпорын) облыстарында аса жоғары. Шаруа қожалықтары бойынша Оңтүстік Қазақстан (ауылдық жердің 1000 тұрғынына шаққанда 46,6 шаруа қожалығы), Алматы  (35,6) және Қарағанды (25,3) облыстары көзге түседі.

          2004 жылдың 1 сәуіріне есептік деректер  бойынша республиканың өндірістік кәсіпкерлік кәсіпорындарында жұмыс істейтіндер саны 2003 жылдың 1 сәуіріне қарағанда 4 %-ға өсіп,  481,9 мың адамды құрады. Барлық жұмыспен қамтылғандардың 32 %-дан астамы - сауда, автокөліктерді, тұрмыстық бұйымдарды  және  жеке  адамдар  пайдаланатын   заттарды   жөндеу   саласына қатысты   шағын   бизнес  кәсіпорындарында, 15,3 %-ы өнеркәсіпте, 14,9 %- ы - құрылыста болып табылады.

           Осы  көрсеткіштерді  негізге  ала отырып, республиканың өндірістік кәсіпкерлік субъектілерінің экономикада қандай  орын  алатынын  айқын көруге болады. Сондай-ақ, экономиканың күннен - күнге өркендеп дамып келе жатқанын да мемлекеттің жасап отырған қызметтерінен көруге болады.

             Сонымен бірге қазіргі таңда  елімізде өндірістік кәсіпкерлікті несиелендірудің жаңаша шарттары жасалып, олар бойынша көптеген мақсатты бағыттыр жүзеге асырылуда деп айтуға болады.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3-кесте     2004 жылғы  қаңтар-қыркүйекте өңірлерді өнім  өткізуден түскен табыс бойынша  бөлу

 

Өңірлер	Облыстар, қалалар	Жалпы табыстағы  үлес салмағы,%-бен
Қазақстан Республикасы Орталық Батыс   Шығыс   Солтүстік   Оңтүстік   Астана қаласы Алматы қаласы	Ақмола,Қарағанды Ақтөбе,Атырау,Батыс  Қазақстан,Маңғыстау Алматы,Шығыс  Қазақстан   Қостанай,Павлодар,Солтүстік  Қазақстан Жамбыл,Қызылорда,Оңтүстік Қазақстан Астана қаласы Алматы қаласы	100,0 8,2   11,7 13,9     13,3   6,9 8,8 37,2

                 

       

             2004 жылғы қаңтар - қыркүйекте өндірістік кәсіпкерлік кәсіпорындарының дайын өнімін (тауардың, қызметтің) өткізуден түскен табыс 447 615,7 мың теңгені құрады. Өңірлер бөлінісінде жалпы табыстағы аса қомақты үлестік салмақ Алматы қаласының (37,2 %), Шығыс   (13,9 %) және Солтүстік (13,3 %)  өңірлердің өндірістік кәсіпкерлік кәсіпорындары еншісінде.

 

 

 

 

 

 

3-бөлім  ҚАЗАҚСТАН  РЕСПУБЛИКАСЫНДАҒЫ ӨНДІРІСТІК КӘСІПКЕРЛІКТІ НЕСИЕЛЕНДІРУ МЕХАНИЗМІН ЖЕТІЛДІРУДІҢ ЖОЛДАРЫ

 

3.1  Кіші  бизнесті несиелендірудегі негізгі  проблемалар

 

            Қазақстан Республикасы Президентінің  2001 жылғы 7 мамырдағы Жарлығымен  Қазақстан Республикасында «Шағын өндірістік кәсіпкерлікті дамыту мен қолдаудың 2001 - 2002 жалдарға арналған мемлекеттік бағдарламасы» бекітілді. Оның басты мақсаты шағын өндірістік кәсіпкерліктің өндірістік саласының серпінді дамуын қамтамасыз ететін мемлекеттік қолдау саясатын жетілдіру болып табылады.

            Бағдарламаның міндеттері оның мақсатымен айқындалған және олар мыналар:

• халықтың жұмыспен қамтылуын қамтамасыз ету;
• қоғамдық бірлестіктердің шағын өндірістік кәсіпкерлікті қолдау мен қорғау мәселелеріндегі рөлін күшейту;
• шағын өндірістік кәсіпкерліктің өндірістік саласын басымдылықты дамыту;

         -   шағын өндірістік кәсіпкерлікті ақпараттық қамтамасыз ету жүйесін жетілдіру және дамыту арқылы шағын өндірістік кәсіпкерлік субъектілерінің тұрақты қызметі үшін қолайлы жағдайлар жасау болып тұжырымдалады.      

             Сонымен, жоғарыда баяндалғандай экономиканың жаңа жағдайындағы рынокқа өтуінде шағын кәсіпорындар «жанама» өнім ретінде болмайды. Олар еліміздің ажырамайтын саяси - экономикалық жүйенің бірі болып табылады. Біріншіден, нарықтық қатынастардың тұрақтылығы солай болғандықтан, халықтың көптеген бөлігі осы қатынастар жүйесінде тартылады; екіншіден, нарықтық жағдайда олар қажетті икемділікті қамтамасыз етеді, терең мамандандыруда іске асыруды және өндірісті тармақтанған кооперацияға айналдырады. Онсыз оның экономикалық тиімділігінің болуы мүмкін емес. Нәтижесінде, бұл шаруашылық дамуының және ұлттық экономиканың серпінді өсуіне үлкен ықпал етеді; үшіншіден, шағын кәсіпорындар ролінің өзгеруі орта және ірі кәсіпорындардың қызмет етуіне тиек болады.

           Республикамызда өндірістік кәсіпкерлікті дамыту барысында шағын кәсіпорындардың меншік істерін ұлғайту және айналым қаражаттарын толықтыру үшін несие ресурстарын тарту  проблемасы жиі кездесіп отырады. Несие алудағы қиыншалықтар несие ресурстарын тарту шарттарында және тағы бір ерекшелік - инфрақұрылымның сапасының төмендігі болып табылады. Несие ресурстарын тарту шарттарында келесі ерекшеліктер байқалады:

• кепілмен қамтамасыз ету проблемасы;
• жоғары дәрежедегі ссудалық пайыз;
• несие ресурстарын иеленудегі мерзімнің қысқалығы;
• несиелендірудің жарналық  кезеңінің артта қалуы.   

    Сонымен қатар,  инфрақұрылымның жетілмеуі біріншіден, банкке құжаттар дайындау кезінде  кәсіпкерлердің білім деңгейінің  жетіспеушілігі; екіншіден, ақпараттық - консалтингтік қызметтердің жетіспеушілігі; үшіншіден, шағын өндірістік кәсіпкерлік субъектілерінің несиелендірудің отандық және шетелдік бағдарламалардан тыс қалуына байланысты болып табылады. Осы көрсетілген проблемаларды негізгі екі топқа бөлуге болады. Бірінші топ банктен несие алудағы  жалпы шарттармен байланысты, ал екінші топ - несиені алу және рәсімдеу жүйесіндегі кәсіпкерлердің жеке проблемалары болып табылады.

            Өндірістік кәсіпкерлік қызметте шағын кәсіпорын бюджеттерін құру келесі этаптардан тұруы тиіс:

• шағын кәсіпорын дамуындағы жалпы бағыттардың құрылуы;
• әрбір бөлімге жалпы бағыттар мен тапсырмаларды анықтау;
• оперативті бюджеттерді дайындау;
• басқару құрамымен бюджет дайындығын талдау;
• қорытынды бюджетті дайындау. 

            Қазақстан экономикасының нарықтық қатынастарға өтуі ірі өндірістік кәсіпорындардың кіші бизнеске орын  беруімен айқындалады. Бұған себеп ретінде, көптеген ірі кәсіпорындардың өз уақытында тұтынушылардың қажеттіліктерін қанағаттандыра алмауын, өзінің өнім сапасын бәсеке нарығында жоғары дәрежеде көрсете алмауын айтуға болады. Шағын өндірістік кәсіпкерлікті дамыту қазіргі кезде мемлекет экономикасының дамуына әсер ететін негізгі фактор.

            Қазіргі кезде несиелендіру саласының  тағы да бір жетістігі - бұл  микронесилендіру болып табылады. Мемлекеттің микронесиелендіру қызметін енгізуі микрокәсіпкерлер қызметін қаржыландырудың негізгі көзі ретінде орын алды.

            Микронесиенің негізгі критерийлары  болып мыналар табылады:

• несиенің салыстырмалы кішігірім көлемі;
• шағын өндірістік кәсіпкерлік субъектілерінің несие бағытын қолдануы;
• несиелендірудің қысқа мерзімдері (көбінесе бір жыл іші);
• несиені ұсыну және қайтару шарттарының иілмелілігі.

            Әлемдік тәжірибе микронесиелендіру  жүйесін реттеу деңгейіне әсер  ететін микронесиелік ұйымдардың негізгі үш моделін бөліп қарастырды:

• микронесие беретін институттар, бірақ бұлар заңнамалық құқық негізінде жинақтарды тарту қызметін жүргізу алмайды және мемлекеттік реттеу және қадағалау қызметіне жатпайды;
• микронесиені  жүзеге асыратын институттар. Бұл институттар елдің орталық банк жағынан пруденциалдық реттеуге жатқызылады;
• мемлекеттік органдар жағынан толық пруденциалдық реттеуге жататын, міндетті және ерікті депозит жинақтарын тарту құқын иеленетін микронесие беретін институттар.

             Микронесиелендіру еңбек қызметін тұрақтандыру бағытындағы қаржылық көмек болып табылады. Қазіргі таңда елімізде микронесиелендіру қызметін жүргізу ең маңызды фактор болып табылатын категориялардың бірі ретінде қолданылады. Бұл құрал барлық аймақтарда, облыстарда, аудандарда, жергілікті жерлерде  қаржыландырудың ең басты қайнар көзі ретінде қолданылады.                          

         Шағын кәсіпорын өзінің іс - әрекетінде  көптеген қиындықтарға кездеседі:

          Біріншіден, шағын кәсіпорындардың негізгі проблемасы - ресурстық базаның жетіспеушілігі: материал - техникалық және қаржылық.  Шын мәнінде халық шаруашылығында бос жерге кең жаңа сектор құру көзделіп отыр. Ондаған жылдар бойы шағын кәсіпорын секторы болған емес. Олай болса осындай жұмысты ұйымдастырып, алып кететіндей кәсіпкерлерде болған жоқ. Тұрғындардың көпшілігінің босы артық ақшасы болмады, ал өз ісін бастап кәсіпкер болу үшін өзінің қаражаты жоқ. Сақтық кассаларындағы ақшалар күйіп кетті. Сондықтан өз ісін жүргізу үшін тек қана несие керек болды.

           Екіншіден, шағын өндірістік кәсіпкерліктің заңға сүйенерлік базасы жоқ деуге болады.

           Үшіншіден, шағын өндірістік кәсіпкерліктің іс - әрекеттерін терең талдау жасайтын жүйе жоқ. Олардың істеген жұмысынан қорытынды табу қиын, қандай көрсеткіштер арқылы талдау жасап мемлекеттік жеңілдік беру керек екендігін анықтау қиын. Көбіне тек таныстық керек, ондай жағдайлар коррупцияға апарады.

             Шағын кәсіпорындардың әлеуметтік  қызметі жұмысқа қамтылмаған  көптеген жұмыс күшін қамту, ол әлеуметтік қайшылықты қиындықтар - жұмыссыздықты жоюға септігін тигізеді. Шағын кәсіпорындар мемлекеттің жан - жақты қамқорлығына мұқтаж, себебі ол тұрақсыз өндірістік кәсіпкерлік құрылым ретінде нарықтың тұрақсыздығына тәуелді. Бұлай дейтін себебіміз, өндірістік кәсіпкерлік қызметті жүргізуді ең алдымен мемлекет, содан кейін кәсіпкер қолдайды. Соған байланысты оны жүргізудегі қиыншылықтардың алдын – алу шараларын жүргізеді.