Ажырасу салдары

Елімізде әрбір төртінші некенің баянсыз болуына не себеп?
Қазір қазақ үшін таңсық нәрсе қалмады. «Жаһандану» деп өзгенің жақсысын да, жаманын да бірдей жұтып жатырмыз. Тіпті, ақ пен қараны ажыратуға шама жоқ. Өз-өзіне қол жұмсау, маскүнемдік, нашақорлық, тонау, бірін-бірі өлтіру, ажырасу… Иә, бұның бәрі біз өмір сүріп отырған қоғамға тән дүниелер. Әйтсе де, бүгінде мұндай келеңсіздіктерге аса мән бермей, күнделікті құбылыс ретінде қарап жүрміз. «Пәленшенің қызы қайтып келіпті» немесе «баласы ажырасыпты» дегенге елең ете қалатын апаларымыз да қазір ондай гу-гу әңгімеге уақыт тоздырғысы жоқ. Өйткені, қазір ажырасуды әңгіме ету сәннен кеткен. Себебі де түсінікті. «Көп қайнаған сорпаның дәмі кетер» демекші, ажырасудың да қоғамда жиілеп кетуіне байланысты оған назар аудармайтын болдық. Тіпті, «бұл өмір заңдылығы» деп, оған оң қабақ танытып жүргендер де бар көрінеді. Масқара! Қазақ сияқты діні Ислам халық үшін бұл заңдылық емес, жат қылық болу керек еді. Бірақ амал нешік?